We'll meet again beautifull Yosemite

Vandaag moesten we weer vertrekken uit het mooie Yosemite. Wat een prachtig gezicht als je uit je tentje komt met uitzicht op half dome en alle andere granieten rotsen, kabbelend riviertje naast de tent, blauwe lucht, de zon die opkomt achter Half dome, what a wonderfull world!

Uit het tentje komen ging overigens niet makkelijk deze ochtend, zei ik gister dat de Panorama trail wel meeviel, onze spieren dachten er vanochtend anders over! 

Na het ontbijt, alles ingepakt, afscheid genomen van buurvrouw Terry, ze is hier elk jaar de eerste week van augustus en zal voortaan naar ons uitkijken, en het flesje wijn was echt niet nodig geweest.

Fabian ging achter het stuur, de ene bocht na de andere, goed voor de stuur technieken, gelukkig heeft hij met opa de Mergelland route gereden, alleen gaat alles hier net even iets steiler naar beneden met iets scherpere bochten. Natuurlijk nog even gestopt bij Tunnelview.

 In Oakhurst waar Natasja en ik 2 jaar terug hebben overnacht was een Jamba juice, met de nadruk op was, hij is sinds kort gesloten, we hadden zo'n zin in vers sap! Dan maar naar de Starbucks ernaast waar we even internet konden oppikken. Ook moesten we nieuwe proviand halen bij de Walmart, de grocerie shops in de parken hebben een heel beperkt assortiment tegen soms wel drie dubbele prijzen. Echter op de plek waar TomTom aangaf, geen Walmart? Dan de volgende Walmart op de route genomen, hier zou ook een Jamba juice zijn, we kwamen in Niemandsland, Michel kon zich niet voorstellen dat hier iets zou zijn, opeens een klein dorpje met benzinepomp, Walmart, Subway en Jamba juice bijeen! Boodschapjes gedaan, grote beker vers sap en een lekker broodje bij Subway, we konden er weer tegenaan.

Nu op weg voor het laatste stukje naar Sequoia national park, Fabian's laatste en goede hoop op beren. Eerst zijn we gestopt bij Kings canyon NP, het verlengde van Sequoia park. We hebben hier een korte trail gedaan naar General Grant, na General Sherman de 2e grootste Sequoia boom, je ziet hier echter zoveel enorm grote bomen dat wij niet kunnen zien dat deze nu zoveel groter is dan de anderen. Wat zijn het toch een mooie bomen, normaal zeg je een boom is een boom maar deze zijn echt heel bijzonder, qua kleur en de enorme grote, je blijft je ogen uitkijken. Er was ook een omgevallen Sequoia waar je doorheen kon lopen.

Spiertjes!

Don't climb....!

Spinnen??

Hierna zijn we de Big stump trail gaan lopen, 100 jaar geleden  zijn hier alle Sequoia's gekapt, de stompen staan er nog steeds, de grootste is de Mark Twain stomp met een diameter van meer dan 12 meter, je kan hier met een trapje opklimmen, een andere vonden wij ook mooi, het leek een soort kasteel. ik dacht dat deze trail redelijk vlak was, helaas moesten onze pijnlijke spieren toch weer aan de slag. Op een gegeven moment moesten we de weg oversteken en ging de trail aan de andere kant van de weg verder. We hadden onze twijfel of we wel goed zaten, het was ook al laat en we moesten nog een uurtje naar de camping rijden. Uiteindelijk kwamen we gelukkig weer bij de Parking uit.

 

 

Kasteel

Mark Twain

Op Mark Twain

 Het laatste stukje door het park, bochtjes omhoog, we zitten hier op ruim 2000 meter elevation, 24 graden. Om 7 uur waren we op de camping Lodgepole, hetzelfde mooie plekje waar we 2 jaar terug zaten. Snel de tentjes opgezet, en met de auto terug naar de campwinkel, hier zijn douches waar iedereen enorm aan toe was. 4 quarters voor 3 minuten, we hebben voor ieder maar 8 genomen, lekkere warme douche. Het was hier om kwart over 8 al donker, we hebben pasta gegeten van instant zakjes, heet water erbij even wachten en we hadden een heerlijke maaltijd. De laatste 2 kampeer nachtjes staan we op de meest primitieve camping, er is zelfs geen licht op de wc, Fabian en Anne nemen s'avonds geen thee, bang dat ze er s'nachts uit moeten in het pikkedonker! We weten ook dat hier beren kunnen lopen, afgelopen 7 dagen zijn er 5 beer alerts op de camping geweest. We hebben nog even rond ons kampvuurtje gezeten en daarna het tentje weer in.

Ik schrijf deze verslagjes tussendoor, meestal onderweg in de auto, er kunnen dus best wel wat taal en spelfoutjes bij zitten, daarbij de autocorrect van de IPad..., ik hoop dat het redelijk leesbaar is. 

We zitten nu ik dit schrijf in het Hilton in Rancho Mirage(weer wifi), vlakbij Palm Springs. Ik probeer de blog bij te werken en heb al wat foto's van de afgelopen dagen geplaatst.

It's a long way down

Om 6 uur ging de wekker, vroeg! Het was wel lekker warm vannacht, alle extra laagjes konden uit!

Snel de rugzakken in orde gemaakt en ontbeten. Iets over 7 vertrokken we van de campground, de buurvrouw, Terry met het stel, Joe en Courtney, 21 en 22, reden achter ons aan.

Alleen de weg omhoog is al mooi, er stak nog een hert over, helaas geen beer gezien.

 Iets over 8 waren we boven. Sleutels aan Joe gegeven Nog even naar de wc, even foto's gemaakt van het uitzicht en om kwart over 8 begonnen we aan de langste trail van deze vakantie, 975 meter downhill en 200 meter uphill in 8,5 miles.

Begin trail

Je cirkelt langs Half dome



Eerst een stukje omhoog en daarna 2 Miles dalen, een mooi pad door het bos, wel af en toe wat ongelijke stenen, die wat extra oplettendheid vroegen. Een pad waar je beren zou verwachten maar het wil dit jaar niet met de beren. Om half 10 waren we bij Ilouette fall, de eerste waterval, we zagen hier 2 dames, verder niemand gezien. We hebben even een rust stop gehouden, drinken en een graanreep. Deze waterval zie je alleen vanuit de verte goed, van dichtbij zie je alleen het stromende riviertje, wel een mooi plekje om even te stoppen.

Ilouette falls Liberty cap op achtergrond, probleempje met de compact camera

Hier loop je over een bruggetje over de waterval, en dan ga je 2 Miles stijgen weer door het bos, best pittig maar goed te doen.

Op een gegeven moment zie je in de verte de Nevada fall, een mooie grote waterval, in het voorjaar en als er veel sneeuw is gevallen is hij nog veel groter. Helaas heeft Californië al 3 jaar lang veel te milde winters met weinig sneeuw. De watervallen zijn hierdoor minder en er zijn veel grote bosbranden de laatste jaren.
Je hoort de waterval trouwens al eerder. Je gaat weer zigzaggend naar beneden over oneffen rotsen, goed kijken waar je je voeten neer zet en oppassen voor het gladde zand en glijsteentjes. De hele route heb je uitzicht op half dome en nog een grote wat spitsere dome, ik weet niet of deze ook een naam heeft, Liberty cap dus, alles rotsen hebben een naam ;)

Nevada fall kan je al een stuk beter zien, je ziet het water met veel kracht naar beneden gaan, we waren hier om half twaalf. We hebben hier weer even gerust met een bakje yoghurt.

Hierna zagen we iets meer mensen , we bleven dalen, het pad is niet makkelijk en je gaat het flink voelen in je knieën, ik heb na de Nevada fall ook een knieband omgedaan.

Pad van Nevada naar Vernal falls, veel rotsblokken

Rond kwart voor 1 waren we bij Vernal fall. Bij de watervallen ga je even van het wandelpad zodat je de waterval van dichtbij kan zien, een keer 0,2 mile van het pad, de andere keer iets minder, dit loop je allemaal extra. Je kon blijkbaar ook via een ander pad van Nevada naar Vernal falls, we zagen mensen via een andere weg naar beneden komen, het winterpad. Bij Vernal fall was het druk, de mooiste waterval van de drie vonden wij.

Nederlanders waarschuwden ons al voor het laatste stuk, het is een heel stijle, uit de rots gehouwen trap met grote treden, maar ook heel smal. Veel mensen komen daar omhoog dus je moet regelmatig op elkaar wachten om te passeren, de Nederlanders waren blij dat ze niet via dit pad naar beneden hoefden, er was net schijnbaar iemand gevallen, zij gingen via de John Muir trail terug naar beneden, deze is minder steil en gaat door het bos. Wij gingen dit pad dus wel naar beneden, ook wel de Mist trail genoemd, hij gaat langs de waterval naar beneden. Je hebt hier een mooi uitzicht over de waterval.

Michel op een van de traptredes

 In het voorjaar word je hier helemaal nat van de waterval. Het was idd een pittig stuk en ook best lang, we hebben de treden niet geteld, je moet heel goed opletten waar je je voeten neerzet, niet best voor de knietjes, ik liep achteraan, rustig naar beneden, ik ben de kleinste dus voor mij zijn de traptredes nog dieper. Anne liep meestal voorop alleen had zij geen bagage.  Michel en Fabian, de dragers, hadden de rugzakken met eten en drinken. Ik had de camera's en 2 drinkflessen in mijn buikzakje. Ze wilden dat ik niet teveel foto's maakte en niet steeds met andere mensen ging praten, haha, dat gebruik ik juist als rustmomentjes, maar ik heb me ingehouden. Ze waren bang dat we er anders helemaal lang over zouden doen.

 

Het laatste stuk van 1.1 Miles is over een verhard pad, gelukkig, hoewel dit wel behoorlijk steil naar beneden gaat en wanneer je al 10 km aan het dalen bent voel je dat wel. We waren kwart voor 2 beneden, pffff... Vijf en een half uur hebben we er over gedaan, zonder mij hadden ze het zeker in 5 uurtjes kunnen redden. De laatste 2 km. Naar de campground hebben we ook maar gelopen, lekker even vlak lopen, beter dan in een volle shuttle bus staan. We vonden dit allemaal een super mooie trail! Hij is goed te doen, ik had alleen een lichte knieblessure en dat ga je op den duur wel voelen.

Op de camping stond onze auto netjes op zijn plekje, de sleutel in de berenbox zoals afgesproken, de buren waren aan het fietsen. Nederlanders onderweg vonden onze constructie " te mooi om waar te zijn" , straks is je auto weg met alle spullen!, je geeft toch je auto met al je koffers en spullen aan vreemden mee, maar dit kun je Amerikanen, zeker op de campgrounds, wel toevertrouwen.

Michel heeft soep gemaakt, lekker zout, alleen het pannetje kunnen we nu weggooien want het was helemaal ingebrand, de laatste nachtjes op de camping maar een ander pannetje gebruiken.

 

Fabian en ik zijn nog even het ijskoude water ingegaan, ik had gehoord dat dat goed is voor de spieren en gelijk even schoonspoelen en de voetjes wassen met zeep. Anne is een middagdutje gaan doen, we waren ook al zo vroeg op pad vanochtend.  Ik dacht onderweg nog dat ik berenpoep zag maar het bleek van paarden te zijn, we zagen 2 keer een groep paarden met bepakking naar boven gaan.

We zijn gaan eten bij de pizzeria in de Village, heerlijke pizza's. We hebben nog een flesje wijn voor Terry gekocht om haar te bedanken. Toen we terug reden zagen we overal hertjes, opeens zagen Anne en Fabian iets wat leek op een vos of wolf, het bleek een flinke coyote te zijn, ik ben de auto uit gegaan voor een foto, helaas de verkeerde camera, dus geen goede foto, hij was op nog geen meter afstand, Anne zei al in de auto, don't approach wildlife, ik hoorde van jongens die er stonden dat hij best agressief kon zijn. Nog steeds geen beer dus maar wel heel goed een coyote gezien.

Op de camping weer een vuurtje gemaakt, lekker warm om 9 uur waren we al aardig moe en zijn, net als de meeste kampeerders hier, vroeg het tentje ingedoken. Volgens Fabian was Anne nog een beetje hyper door haar middagdutje maar ook zij viel uiteindelijk op tijd in slaap.

A hot and a cold shower

Vanochtend konden we een beetje rustig aan doen, we zitten vlak voor de ingang van Yosemite, de Tioga road.

Ik heb nog een wasje gedraaid en we zijn nog even lekker gaan douchen, voor Anne en Fabian hoefde het niet zo, ze waren gister al geweest en willen die hard primitive kampeerders worden. Ik heb toch maar een muntje voor ze gekocht, we zitten de komende 2 dagen zonder douche. Michel en ik hadden een heerlijke douche, 5 minuten. Daarna gingen Fabian en Anne, dat viel een beetje tegen, de boiler was uitgevallen dus ze hadden een hele snelle ijskoude douche! Toch mijn geld maar terug gevraagd voor de muntjes, uit principe, eerst onze plek vergeven en nu dit.

Na het ontbijt het vaste ritueel van tentjes afbreken en de auto laden.

Op naar de Tioga road richt Yosemite national park. Er stond een file voor de ingang, omdat wij al een pas hadden mochten we iets eerder doorrijden. De Tioga road gaat tot zo'n 10.000 feet. We zijn even gestopt bij Tenaya lake, wat is het hier mooi. We zagen hier ook weer een Dodge van jucy waar een bed bovenin zit en een keukentje achterin, een uitkomst als je niet in een tentje op de grond wil.

Volgende stop was Olmsted point, we zijn naar het uitkijkpunt gewandeld, even wat mooier dan het standaard plekje waar de meesten blijven.

Olmsted point met Tenaya lake op achtergrond

Volgende stop was de Supermarkt in de Village, we wilden gelijk wat gaan eten hier maar wat was het enorm druk. We hebben snel wat boodschappen gedaan en zijn naar de camping gegaan. 

Het was 32 graden dus snel de tentjes opgezet en met onze banden het water in, koud! Maar wel even lekker.  De BBQ aangestoken voor het avond eten, lekker steak, hamburger en worstjes, salade erbij, meloen en de zoete spekjes voor het vuurtje.

Er kwam nog een hertje voorbij

 

We willen morgen de Panorama trail gaan doen, je start hier op Glacier point, een uur rijden van de campground, en loopt van boven terug langs 3 watervallen, naar beneden naar de campground, ongeveer 15 km. We zaten alleen met de auto, hoe doen we dat, Michel en Fabian wilden daarna wel weer via de 4 Miles trail naar boven lopen, dit leek me wel heel veel. Ik ben naar de buurvrouw gegaan en gevraagd of zij misschien plannen hadden om naar Glacier road te gaan, zij zijn hier een week vertelde ze, dit doet ze elk jaar, een weekje relaxen in Yosemite. Ze was hier met de dochter van haar beste vriendin met haar vriendje. Zij wilden ook graag de Panorama trail doen of in ieder geval naar Glacier point maar wisten nog niet wanneer. Ze zou het met hen overleggen, ze waren nu weg met de fiets. Toen ze terug waren kwamen ze even langs. Ze wilden morgenochtend wel met ons naar boven rijden, achter ons aan, dan zou een van de kinderen onze auto wel weer terug rijden naar de camping en kunnen zij ook gelijk boven kijken. We hadden om 7 uur afgesproken dan kunnen we op tijd beginnen. Ideaal geregeld zo, wat zijn Amerikanen toch aardig dat ze dit zo maar doen. Fabian en Anne hebben nog even gekaart, daarna allemaal op tijd in het tentje, de wekker gaat om 6 uur!!

The longest day on the Loneliest road of the USA

We hadden vanochtend weer een heerlijk ontbijt bij het Holiday inn hotel. Lekker een nachtje hotel tussendoor. We hebben ook alvast een hotel geboekt voor Palm Springs, dit waren de enige plaatsen die ik niet had geboekt. Weer via Hotwire geprobeerd, ik kies alleen voor hotels die meer dan 90 % aanbevelingen heeft, het is het Hilton garden Inn in Rancho Mirage geworden, vlakbij Palm Springs tussen de golfbanen.

We zijn op zoek gegaan naar de Shoshone falls, we reden niet helemaal goed en kwamen op wat tussendoor weggetjes terecht tussen de landerijen, er is hier veel aardappel teelt. Opeens ziet Michel een grote slang op de weg, er lag bloed omheen, we denken dat hij dood gereden was, maar niet te dicht bij, je weet maar nooit, hij zag er verder nog goed uit. Dit is alweer de 4e slang, hopelijk komen we ook nog een beer tegen.

De watervallen waren mooi, leuk  om even te zien als je toch in de buurt bent. 

Rond 10 uur gingen we weer op pad voor onze langste rijdag deze vakantie., TomTom stuurt ons soms wel naar bijzondere wegen, anders dan Google  maps, volgens mij soms wat km om.

 Bij Elko een tussenstop, bij de Walmart inkopen gedaan. Op een rustplekje wat gegeten en gedronken en toen mocht Fabian een stukje rijden, hij vond het wel spannend. Tot nu toe een vrij rechte weg, nu hij ging rijden kwamen we door bergachtig gebied met veel bochten,  hij kreeg gelijk zijn vuurdoop. Michel heeft de cruise control uitgelegd, toch wel makkelijk. We gingen de snelweg weer af en kwamen op de 50, de Loneliest road in America. Na ruim 2 uur gereden te hebben nam Michel het stuur weer over.

Er zat nog voor  140 km benzine in, we keken op TomTom voor het dichtst bijzijnde benzinestation op de route, deze was op 239 km. Michel verder kijken, 100 km terug was er ook een, hij wilde terug gaan rijden, 100 km! Ik ben langs de weg gaan staan, vonden de mannen belachelijk, Anne vond het wel slim, maar ze hebben me wel uitgelachen. Je kan het je wel voorstellen, ik met mijn arm omhoog langs de Loneliest road in America. De eerste de beste auto stopte deze vertelde dat wanneer je 10 Miles terug het dorpje Austin inging er een gazstation was. Dat is even beter dan 100 km terug. Fabian wil op Facebook zetten "We survived the Loneliest road Thanks to Ina Kuiper" haha!

Gelukkig hadden we getankt, het volgende station dat we tegen kwamen was uiteindelijk op 160 km.onze Tom heeft het niet altijd goed,moet eigenlijk ook bijgewerkt worden na 3 jaar. We gingen verder via de 95 deze was nog eenzamer dan de Loneliest, we kwamen hier helemaal niemand tegen, het waren wel allemaal prachtige wegen door niemandsland, door de desert en de bergen.

Half 8 waren we op de camping, onze besproken plek was al vergeven maar we konden nog op de groeps site. Wel vreemd want ik had vanochtend nog een mail gestuurd dat we onderweg waren, hun telefoon lijn was kapot dus ik kon niet bellen, maar we hebben plek en het is maar voor een nachtje. Tentjes opgezet, bij de Diner in het dorp gegeten, niet geweldig maar ze hadden wel heerlijke Bread pudding.

Het was 24 graden en het zou vannacht niet koud worden, dus dit keer zonder joggingbroek, sokjes en dubbele laagjes in de tent. Morgen naar Yosemite.

Bye Yellowstone

Vanochtend tijdens het ontbijt kwam het rode mannetje uit Texas nog even gedag zeggen, hij blijft hier nog een paar dagen, we kregen foto's te zien van zijn kleinkinderen op zijn smartphone. Zijn vrouw is 10 jaar geleden overleden aan een neurologische aandoening, hij heeft adres kaartjes uitgewisseld met Michel, Mikedive en Mikebike, een kwieke man van 69, volgend jaar komt hij naar Europa.

 Voor we op weg gingen zijn we nog naar artist point gereden, hier heb je s'morgens een mooi uitzicht op de lower falls.

We hebben besloten Craters of the moon te laten vallen, eigenlijk wilden we hier kamperen maar de campground is deze zomer dicht voor construction, we hebben 2 lange rijdagen voor de boeg,  en dan zou het vandaag helemaal een lange dag worden en we moesten nog een hotel boeken voor Twin falls.

Onderweg bij een benzinepomp konden we wifi oppikken, er was een Subway dus de mannen namen gelijk een broodje, de dames hadden nog geen trek. We hebben hier een Holiday Inn geboekt via hotwire, hotel geregeld dus. Daarna vermaken we ons op deze manier.

Later bij de Mac een ijsje, ook hier Wifi, even contact met Natasja die toevallig ook net even wifi had, vanaf woensdag is ze bezig met de Salkantay trail naar de Macchu pichu, morgen, zondag, gaan ze naar de verborgen stad.

Rond 5 kwamen we aan bij het hotel in Twin falls, mooie kamers, lekkere bedden, we waren wel toe aan een nachtje hotel met een lekkere douche, even chillen op de kamer, daarna zijn we gaan eten bij Outback steakhouse, heerlijk.Fabian had nog "room for a desert"!

 We wilden nog naar de Shoshone watervallen hier maar besloten dit naar morgenochtend te schuiven. Morgen hebben we de langste rit van deze vakantie. We hadden allemaal zin in het lekkere grote kingbed. Fabian is nog wel met Anne naar de fitness gegaan, ik heb wat verslagjes bijgewerkt, daarna lekker slapen.