The longest day on the Loneliest road of the USA

We hadden vanochtend weer een heerlijk ontbijt bij het Holiday inn hotel. Lekker een nachtje hotel tussendoor. We hebben ook alvast een hotel geboekt voor Palm Springs, dit waren de enige plaatsen die ik niet had geboekt. Weer via Hotwire geprobeerd, ik kies alleen voor hotels die meer dan 90 % aanbevelingen heeft, het is het Hilton garden Inn in Rancho Mirage geworden, vlakbij Palm Springs tussen de golfbanen.

We zijn op zoek gegaan naar de Shoshone falls, we reden niet helemaal goed en kwamen op wat tussendoor weggetjes terecht tussen de landerijen, er is hier veel aardappel teelt. Opeens ziet Michel een grote slang op de weg, er lag bloed omheen, we denken dat hij dood gereden was, maar niet te dicht bij, je weet maar nooit, hij zag er verder nog goed uit. Dit is alweer de 4e slang, hopelijk komen we ook nog een beer tegen.

De watervallen waren mooi, leuk  om even te zien als je toch in de buurt bent. 

Rond 10 uur gingen we weer op pad voor onze langste rijdag deze vakantie., TomTom stuurt ons soms wel naar bijzondere wegen, anders dan Google  maps, volgens mij soms wat km om.

 Bij Elko een tussenstop, bij de Walmart inkopen gedaan. Op een rustplekje wat gegeten en gedronken en toen mocht Fabian een stukje rijden, hij vond het wel spannend. Tot nu toe een vrij rechte weg, nu hij ging rijden kwamen we door bergachtig gebied met veel bochten,  hij kreeg gelijk zijn vuurdoop. Michel heeft de cruise control uitgelegd, toch wel makkelijk. We gingen de snelweg weer af en kwamen op de 50, de Loneliest road in America. Na ruim 2 uur gereden te hebben nam Michel het stuur weer over.

Er zat nog voor  140 km benzine in, we keken op TomTom voor het dichtst bijzijnde benzinestation op de route, deze was op 239 km. Michel verder kijken, 100 km terug was er ook een, hij wilde terug gaan rijden, 100 km! Ik ben langs de weg gaan staan, vonden de mannen belachelijk, Anne vond het wel slim, maar ze hebben me wel uitgelachen. Je kan het je wel voorstellen, ik met mijn arm omhoog langs de Loneliest road in America. De eerste de beste auto stopte deze vertelde dat wanneer je 10 Miles terug het dorpje Austin inging er een gazstation was. Dat is even beter dan 100 km terug. Fabian wil op Facebook zetten "We survived the Loneliest road Thanks to Ina Kuiper" haha!

Gelukkig hadden we getankt, het volgende station dat we tegen kwamen was uiteindelijk op 160 km.onze Tom heeft het niet altijd goed,moet eigenlijk ook bijgewerkt worden na 3 jaar. We gingen verder via de 95 deze was nog eenzamer dan de Loneliest, we kwamen hier helemaal niemand tegen, het waren wel allemaal prachtige wegen door niemandsland, door de desert en de bergen.

Half 8 waren we op de camping, onze besproken plek was al vergeven maar we konden nog op de groeps site. Wel vreemd want ik had vanochtend nog een mail gestuurd dat we onderweg waren, hun telefoon lijn was kapot dus ik kon niet bellen, maar we hebben plek en het is maar voor een nachtje. Tentjes opgezet, bij de Diner in het dorp gegeten, niet geweldig maar ze hadden wel heerlijke Bread pudding.

Het was 24 graden en het zou vannacht niet koud worden, dus dit keer zonder joggingbroek, sokjes en dubbele laagjes in de tent. Morgen naar Yosemite.