As cold as ice

 We hadden vanochtend om 8 uur afgesproken voor het ontbijt. Fabian en Anne waren eerder dan wij, ik stond nog onder de douche toen ze aanklopten. Ze hadden weer heerlijk ontbijt vandaag, lekkere ronde broodjes met ei en ham, ook heerlijke wentelteefjes, Anne heeft er zelfs 3 op, so did I ;) Hyatt is ons weer goed bevallen wel wat lawaai van de straat, met name politie sirenes maar dat kun je verwachten downtown. Op zo'n 2 Miles van ons hotel was een dakloze opvang, het was daar best druk dus je kan verwachten dat daar wat meer politie heen moet. We wilden nog naar de 26e verdieping van het office building voor het uitzicht over de stad maar laten dat maar voor een volgende keer, we moeten 41/2 uur rijden, het was inmiddels half 10 toen we bepakt weer vertrokken richting Grand Tetons national park. Toen we vertrokken was het 25 graden de temperatuur zakte onderweg al snel naar  de 18 graden en het raakte flink bewolkt, even wennen na die mooie blauwe luchten de laatste dagen. Wel leuk dat we de buiten temperatuur weer kunnen zien in deze nieuwe auto. Onderweg kregen we buien en zakte de temp. zelfs tot 10 graden. We zeiden al, elke keer in de hotels en het huis prachtig weer, nu gaan we weer kamperen regent het, hoewel de voorspellingen van de weather bug app wel goed zijn, kouder maar droog, we gaan het zien de komende 5 dagen.

Een tussenstop gemaakt bij de Walmart, liepen wij met onze korte broek en shirtje tussen de warm geklede mensen, we vielen echt op. Haha! De kinderen, met name Anne, hebben veel geslapen in de auto, we hoorden af en toe een varkentje knorren.

We reden vanaf Idaho falls over de Teton pas, daar tikte de thermometer de 6 graden aan. Door Jackson, gezellig cowboy/wintersport plaatsje naar de camping Gros Ventre, de mevrouw van de camping vroeg of we warme kleding bij ons hebben.

We hebben een heel mooi plekje, vlak bij de toiletten, alleen toen we de tenten op gingen zetten zagen we allerlei soorten poep, een leek op die van een bizon of beer, de andere van een hert of eland, een man liep langs en vertelde ons dat dit het pad is die de dieren naar de rivier lopen, de rivier loopt achter  ons plekje. We zijn naar de rivier gelopen waar we voetstappen van beren en herten zagen, Fabian vond het eigenlijk maar niets, straks komt er een beer in onze tent! S'avonds zijn we naar Jackson geweest waar een voorstelling werd gegeven, een shooting met veel knallen. Er zijn leuke winkeltjes met opgezette dieren etc. en souvenirs. We zijn gaan eten bij Gun barrel, vroeger een museum, ze hebben veel museumstukken in de vorm van opgezette dieren overgenomen en er een restaurant van gemaakt. We hebben lekker gegeten.Fabian de lekkerste baby back ribs ooit! Hierna de Moose-Wilsom road gereden, hier zou veel wildlife zijn. We zagen een coyote daarna werd het te donker om iets te zien. Terug op de camping was het 6 graden, goed warm aangekleed en het tentje ingedoken. Voorlopig waarschijnlijk geen internet.

Mooi plekje

Jackson Town square

Gun barrel

Take me to church

We moesten vanochtend vroeg op, weinig geslapen, ik had Natasja op de whatsapp, ze zit nu in Cusco, Peru en gaat woensdag de Salkantay trail lopen naar de Machu Picchu. Zal wel heel mooi zijn!
We hadden om 8.45u met Peter en de familie afgesproken om naar de Music & Spoken word in het Conference center te gaan, dit is een kerkdienst van de Mormonen die opgenomen wordt en over de hele wereld wordt uitgezonden. Er is een groot koor en orkest, dit koor doet optredens over de hele wereld, in 2016 komen ze ook naar Nederland, Rotterdam.
 Helaas waren de jongens ziek en Andrea is bij ze gebleven, alleen Peter was er. Andrea is ook een beetje verdrietig, hun oudste zoon Joshua hebben ze woensdag naar Missionary training gebracht, hiervandaan gaat hij naar Vancouver om daar 2 jaar missionaris werk te gaan doen. Ze zien elkaar 2 jaar niet, Joshua mag contact opnemen met kerstmis en moederdag. Bij de Mormoonse kerk gaan alle jongens als ze 18 jaar zijn, de meisjes met 19, zendelingenwerk doen, je moet er niet aan denken je kind dan 2 jaar niet te zien, ik voel heel erg met Andrea mee, zeker in deze moeilijke tijd nu Peter zo ziek is. Peter ziet er verbazingwekkend  goed uit, na 3 operaties en alle chemo, petje af. Morgen gaat hij weer beginnen met 3 maanden chemo, we hopen zo dat het goed gaat, het zijn zulke lieve mensen!
In het Conference center kunnen 20.000 mensen, het is een enorme zaal, in de wintermaanden wordt de dienst in het Tabernacle gehouden, vroeger het hele jaar door maar sinds een jaar in de zomermaanden in het Conference center. Het is comfortabeler, lekkere stoelen ipv houten bankjes in het Tabernacle, ook is er airco, wel aangenaam met dit weer. Er zijn meer mensen in de zomermaanden, het Tabernacle is veel kleiner dus een goede keuze de dienst tijdens de zomermaanden in het Conference center te houden.
 De dienst duurt een half uur, de spoken word ging over de Wright brothers, ze hadden geen opleiding genoten, hadden niet veel geld maar wel veel technisch inzicht. Met hetgeen ze hadden, en gedreven hun droom uit te laten komen waren zij de eerste die konden vliegen met een beheerd vliegtuigje, het begin van de luchtvaart. De moraal is dat je nooit moet opgeven en je droom moet volgen. Het koor en orkest waren indrukwekkend, vooral het liedje The impossible dream vond ik mooi, later hoorden we dat het ook het lievelings lied van John is, Peter's vader, ook Peter vond hem mooi.

Vanavond gaan we bij John en Stans eten(Stans is de zus van onze buurman Dave)eigenlijk zouden we bij Peter en Andrea eten maar omdat hun zonen Dylan en Gethin ziek zijn willen ze niet dat zij ons aansteken tijdens onze reis. Later hoorden we dat Joshua ook ziek was, ze hadden allen vreemde uitslag o.a. onder hun voeten, Joshua heeft zelfs 3 dagen in een rolstoel gezeten zo.n pijn deden zijn voeten. Peter en Andrea komen ook naar John en Stans.
We hebben nog wat rondgekeken bij Temple square, de tempel is de grootste van de mormonen kerk, hier vinden jaarlijks meetings plaats waar alle priesters van de mormonen samen komen. De kerk is niet toegankelijk voor publiek, alles is mooi aangelegd met veel bloemen. De kerk wordt ook wel Church of latter day saints genoemd.

Eagle gate, hier wonen John en Stans, op de achtergrond het State Capitol, voorop loopt Peter

 

 

We zijn terug gelopen naar het hotel, naast het hotel is een shoppingcenter, ik ben de enige die wat heeft gekocht, een extra joggingbroek, het wordt erg koud s'nachts in Grand Teton waar we morgen gaan kamperen, rond het vriespunt s'nachts, kunnen we ons nu niets bij voorstellen met 36 graden tot laat in de avond. Fabian wilde graag bij Outback gaan lunchen, Anne houdt van toetjes en laten ze daar nu zo'n lekker toetje hebben! "Chocolat thunder from down under"dat zegt al genoeg. Fabian nam Ceacar salad, Michel een lunch combo van onbeperkt soep en salade, Anne Mac&cheese en ik de Ahi tuna. Anne en Fabian deelden daarna het toetje. Weer terug gereden naar het hotel om te zwemmen, echter vielen de oogjes even dicht.
Om 5.45u uur hadden we bij John en Stans afgesproken, voor ons op loopafstand, Peter en Andrea stonden buiten op ons te wachten. Peter en Andrea wonen nu in het huis van John en Stans, zij hebben nu dit appartement in het centrum. John en Stans geven twee maal per week rondleidingen in het conference center, als vrijwilliger voor de kerk, daar kunnen ze lopend naar toe. We hebben heerlijk gegeten. Fabian voelde zich direct weer thuis bij deze lieve mensen, John maakte weer veel grapjes.. Het was weer gezellig!

Onderweg naar John en Stans, de adelaar op de boog zit op een bijenkorf

In het visitors center

Na het eten nog even gezwommen, nog even genieten van het warme weer

Changing cars

Vandaag verlaten we het mooie huis, na weer een lekker ontbijt met door Michel gebakken scrumbled eggs en bacon vertrekken we om half 10, We rijden een mooie weg door de bergen. Onderweg een plaspauze en een bakje yogurt. We zijn om half 2 in SLC, eerst wat cultuur snuiven in het State Capitol, SLC is de hoofdstad van Utah. De Mormonen waren de eerste kolonisten die zich hier vestigden. Utah wordt ook wel de beehive state genoemd(bijenkorf staat) De bijenkorf staat ook op de vlag van Utah, het symboliseert de industrie, ijver en produductiviteit

 

 

Het is een mooi, groot gebouw en ligt net als in Washington op Capitol hill en kijkt uit over de hele stad, vanaf de trap zie je de stad en de Mormonen tempel. Alle materialen die gebruikt zijn voor het gebouw komen uit Utah, het koper van de koepel komt van de Bingham coppermine hier in Salt Lake. We zagen veel net getrouwde stelletjes die hier hun trouwreportage maakten.

Na dit bezoekje gingen we inchecken bij het Hyatt hotel 5 minuten verderop, ik had bijna alles via Expedia geboekt, helaas was er hier iets mis gegaan, de boeking was niet geregistreerd, ze hadden geen double Queen rooms meer en zeiden dat Expedia een ander hotel zou regelen. Dit wilde ik niet, ik had bewust voor dit hotel gekozen omdat het op loopafstand was van Temple square en ik vind Hyatt altijd prettig. Uiteindelijk besloten ze ons 2 Kings kamers te geven, prima geregeld.
Na de spullen op de kamer gebracht te hebben zijn we naar de Carrental gegaan, dit keer ook goed geregeld, we konden de auto omruilen, we kregen een andere wagen en wel een  witteToyota Sienna, veel luxer en alles doet het, we kunnen onze mobiels opladen in de auto!  

 

Na dit alles gingen we op weg naar Antelope state Island aan het Salt Lake, het water is hier zo zout dat je blijft drijven, dit wilde ik wel eens ervaren, ook Anne en Fabian leek dit wel bijzonder. Ook de zonsondergang is hier mooi. Bij Bridger Bay beach zijn we het strand op gegaan.

 Het stinkt wel een beetje als je het eerste stuk loopt, ook zijn er heel veel zwarte vliegjes die wegvliegen zodra je er aan komt, een hele zwerm. In het water leven allen de brown shrimps, hele kleine visjes maar wel in grote getalen, Fabian was al bang dat ze in zijn broek zwommen. Het is wel heel apart dat je blijft drijven. De zon zakte langzaam en de lucht kleurde rood. het water was best warm maar na een tijdje kregen we het toch koud. Ik moet zeggen dat ik zelden zo'n mooie zonsondergang heb gezien. Er waren douches op het strand waar we ons konden afspoelen maar zelfs na het afspoelen sloegen we wit uit van het zout.

Toen we terug reden naar ons hotel zagen we overal vuurwerk, gister was het Pioneersday, hierbij herdenkt men de eerste Mormonen die zich hier vestigden waaronder Brigham Young, hij was de leider van de Mormonen na de dood van Joseph Smith. Het is een Nationale feestdag/weekend in Utah.

 

 

 

 

 

De oudjes zweten, de jonkies relaxen op het water

We konden vandaag rustig aan doen, Fabian en Anne moesten om 11 uur afgezet worden bij de rafting, eerst moesten ze een zwemvest passen, daarna met een oude schoolbus naar de plek waar de boten te water werden gelaten op de Green river. Het was een heel rustige raft, helaas mochten ze zelf niet peddelen, er was een andere organisatie, Canyon adventure die dat wel doen, helaas weet je dat niet van tevoren. Dus wil je wat meer spektakel kun je beter daar boeken ipv bij Adrift. Ze hebben nog wel gelachen, na het zwemmen werden ze aan hun zwemvest de boot ingetrokken, Anne kwam als een dolfijn in de boot terecht, plat op haar buik, ze had niet in de gaten dat je zelf je voeten neer moest zetten. Verder was het wel leuk, je komt door een mooie omgeving waar veel films zijn opgenomen, o.a. Mission Impossible waar Tom Cruise aan het rotsklimmen is.Ook mochten ze een aantal keer het water in. op de helft was er een lunch stop met lekkere sandwiches en chips voor Anne.

Wij, de oudjes, hadden andere plannen, al heel lang staat de Corona Arch op mijn bucket list, deze keer wilde ik deze hike dan ook echt gaan doen. Helaas weer op het verkeerde tijdstip, half 12 waren we bij de trailhead nadat we de kids hadden afgezet. Ook deze hike was weer bergje op en bergje af met de nadruk op OP. 35 graden in de volle zon was wel even afzien maar het was een prachtige trail, Eerst kwamen we over een spoorlijn waar 3 jaar terug de film Lone ranger van Johnny Depp werd opgenomen, wij waren hier toen ook en hebben Johnny gezien op de set. We moesten een stukje aan een touwladder omhoog klimmen, later een trapje omhoog, je enkels worden goed getraind op de oneffen stukken en het schuine slickrock. Na het trapje zie je in de verte Corona Arch, voor deze Arch heb je nog Bowtie Arch ook heel mooi. Je kunt je niet voorstellen hoe deze natuurverschijnselen zijn ontstaan. De weg staat trouwens niet aangegeven met bordjes maar met Cairns, stapeltjes stenen, bijzonder dat deze blijven staan, ik denk dat zoiets in Nederland niet lang zou blijven staan. We hebben een tijdje in de schaduw onder de Arch gezeten even bijkomen en goed drinken voor we aan de terugweg begonnen, deze ging wat makkelijker, je gaat voornamelijk naar beneden, We hebben er 2 uur over gedaan met veel stoppen en best wel een tijdje bij de Arch gebleven, we zaten hier helemaal alleen, later kwam er nog een stel.

Over de spoorlijn

Cairns wijzen je de weg

trapje op

Corona Arch op afstand

Hier zie je hoe groot hij is

Achter Corona Arch, weer zo'n bijzonder natuurverschijnsel

Bowtie Arch

Hierna zijn we nog even naar Arches national park gegaan, wat foto's gemaakt bij Park Avenue. Daarna vast boodschappen gedaan voor het eten vanavond, BBQ

Park Avenue

 

 

We moesten om half 4 weer bij de raft organisatie zijn, we waren iets te vroeg en hebben aan de overkant bij Frozen yoghurt gewacht met een heerlijk ijsje met vruchten. We waren net aan ons 2e ijsje(zo lekker)toen de bus eraan kwam, Anne lustte ook nog wel een ijsje, heerlijk.

Ik heb nog een live chat gehad met Hertz, baal toch dat de power outlet het niet doet zeker nu we veel gaan kamperen, we kunnen de Auto nu ruilen in Salt Lake, ben benieuwd.

Na de BBQ zijn we nog gaan zwemmen in het buurt zwembad, Fabian mist het huis nu al, toch lekker na een aantal nachten kamperen zoveel ruimte te hebben, hij en Anne hadden zelfs 2 kamers tot hun beschikking, wij hadden de huge Master bedroom. Morgen naar Salt Lake city.