Take me to church

We moesten vanochtend vroeg op, weinig geslapen, ik had Natasja op de whatsapp, ze zit nu in Cusco, Peru en gaat woensdag de Salkantay trail lopen naar de Machu Picchu. Zal wel heel mooi zijn!
We hadden om 8.45u met Peter en de familie afgesproken om naar de Music & Spoken word in het Conference center te gaan, dit is een kerkdienst van de Mormonen die opgenomen wordt en over de hele wereld wordt uitgezonden. Er is een groot koor en orkest, dit koor doet optredens over de hele wereld, in 2016 komen ze ook naar Nederland, Rotterdam.
 Helaas waren de jongens ziek en Andrea is bij ze gebleven, alleen Peter was er. Andrea is ook een beetje verdrietig, hun oudste zoon Joshua hebben ze woensdag naar Missionary training gebracht, hiervandaan gaat hij naar Vancouver om daar 2 jaar missionaris werk te gaan doen. Ze zien elkaar 2 jaar niet, Joshua mag contact opnemen met kerstmis en moederdag. Bij de Mormoonse kerk gaan alle jongens als ze 18 jaar zijn, de meisjes met 19, zendelingenwerk doen, je moet er niet aan denken je kind dan 2 jaar niet te zien, ik voel heel erg met Andrea mee, zeker in deze moeilijke tijd nu Peter zo ziek is. Peter ziet er verbazingwekkend  goed uit, na 3 operaties en alle chemo, petje af. Morgen gaat hij weer beginnen met 3 maanden chemo, we hopen zo dat het goed gaat, het zijn zulke lieve mensen!
In het Conference center kunnen 20.000 mensen, het is een enorme zaal, in de wintermaanden wordt de dienst in het Tabernacle gehouden, vroeger het hele jaar door maar sinds een jaar in de zomermaanden in het Conference center. Het is comfortabeler, lekkere stoelen ipv houten bankjes in het Tabernacle, ook is er airco, wel aangenaam met dit weer. Er zijn meer mensen in de zomermaanden, het Tabernacle is veel kleiner dus een goede keuze de dienst tijdens de zomermaanden in het Conference center te houden.
 De dienst duurt een half uur, de spoken word ging over de Wright brothers, ze hadden geen opleiding genoten, hadden niet veel geld maar wel veel technisch inzicht. Met hetgeen ze hadden, en gedreven hun droom uit te laten komen waren zij de eerste die konden vliegen met een beheerd vliegtuigje, het begin van de luchtvaart. De moraal is dat je nooit moet opgeven en je droom moet volgen. Het koor en orkest waren indrukwekkend, vooral het liedje The impossible dream vond ik mooi, later hoorden we dat het ook het lievelings lied van John is, Peter's vader, ook Peter vond hem mooi.

Vanavond gaan we bij John en Stans eten(Stans is de zus van onze buurman Dave)eigenlijk zouden we bij Peter en Andrea eten maar omdat hun zonen Dylan en Gethin ziek zijn willen ze niet dat zij ons aansteken tijdens onze reis. Later hoorden we dat Joshua ook ziek was, ze hadden allen vreemde uitslag o.a. onder hun voeten, Joshua heeft zelfs 3 dagen in een rolstoel gezeten zo.n pijn deden zijn voeten. Peter en Andrea komen ook naar John en Stans.
We hebben nog wat rondgekeken bij Temple square, de tempel is de grootste van de mormonen kerk, hier vinden jaarlijks meetings plaats waar alle priesters van de mormonen samen komen. De kerk is niet toegankelijk voor publiek, alles is mooi aangelegd met veel bloemen. De kerk wordt ook wel Church of latter day saints genoemd.

Eagle gate, hier wonen John en Stans, op de achtergrond het State Capitol, voorop loopt Peter

 

 

We zijn terug gelopen naar het hotel, naast het hotel is een shoppingcenter, ik ben de enige die wat heeft gekocht, een extra joggingbroek, het wordt erg koud s'nachts in Grand Teton waar we morgen gaan kamperen, rond het vriespunt s'nachts, kunnen we ons nu niets bij voorstellen met 36 graden tot laat in de avond. Fabian wilde graag bij Outback gaan lunchen, Anne houdt van toetjes en laten ze daar nu zo'n lekker toetje hebben! "Chocolat thunder from down under"dat zegt al genoeg. Fabian nam Ceacar salad, Michel een lunch combo van onbeperkt soep en salade, Anne Mac&cheese en ik de Ahi tuna. Anne en Fabian deelden daarna het toetje. Weer terug gereden naar het hotel om te zwemmen, echter vielen de oogjes even dicht.
Om 5.45u uur hadden we bij John en Stans afgesproken, voor ons op loopafstand, Peter en Andrea stonden buiten op ons te wachten. Peter en Andrea wonen nu in het huis van John en Stans, zij hebben nu dit appartement in het centrum. John en Stans geven twee maal per week rondleidingen in het conference center, als vrijwilliger voor de kerk, daar kunnen ze lopend naar toe. We hebben heerlijk gegeten. Fabian voelde zich direct weer thuis bij deze lieve mensen, John maakte weer veel grapjes.. Het was weer gezellig!

Onderweg naar John en Stans, de adelaar op de boog zit op een bijenkorf

In het visitors center

Na het eten nog even gezwommen, nog even genieten van het warme weer